Hoe eet je een olifant?

Mijn boek zal niet af zijn in 30 dagen. Dat was nochtans het plan.

Mijn boek is al jaren aan het rijpen. Ik kwam er maar niet toe om te beginnen schrijven want ik had ‘geen tijd’… Ik had al een paar keer de inhoudstafel en de inleiding geschreven, maar verder was ik nooit geraakt. Altijd andere prioriteiten. Altijd al teveel op mijn vork. Dat is wat ik al heel mijn leven doe. 

Mijn boek werd dus altijd achteruit geschoven. Ik beloofde aan mijn boek dat ik het ooit zou schrijven…. Zodra ik tijd had. “Ik ga dat wel doen maar niet nu”, zoals mijn man antwoordt als ik hem een klusje vraag. 

Wat ik ineens besefte is dat ik altijd de dingen laat voorgaan die moeten gebeuren : werken, boekhouding, huishouden, enzovoort… en dat ik weinig plaats maak voor wat ik echt wil. 

De moetjes en de magjes… doet dat nog een belletje rinkelen? In de kleuterschool leer je als kind om eerst de moetjes te doen en dan de magjes… als er tijd over blijft. Dat is dus hoe we van jong af aan gevormd (of misvormd) raken. 

Toen ik besefte dat mijn boek een “magje” was, veranderde er iets in mij.

Mijn boek is trouwens niet zomaar een magje. Het heeft alles te maken met mijn missie. En bezig zijn met je missie is wat een mens gelukkig maakt. Dat vertel ik elke dag aan mijn cliënten.

Net toen ik dit besefte kwam ik – zoals dat gaat - op sociale media een post tegen van een zekere Joshua Sprague die uitpakt met “Write your book in 30 days”. “Haha”, was mijn eerste reactie, dat zal wel. 

Een ander deel in mij was wel nieuwsgierig. Zou het echt kunnen? Hoe pakt hij dat dan aan? Dat nieuwsgierig deel nam de overhand en voor ik het wist was ik voor 99 $ ingeschreven in dit online programma. “De dollar staat laag en wat heb ik te verliezen”, dacht ik. Ik was absoluut nog niet overtuigd, maar ik wou het wel een kans geven.

Eén van Joshua’s principes heeft me enorm geholpen : maak de stapjes klein genoeg. Een boek schrijven is groot. Te groot. Kap het in stukjes die je telkens op een half uur kan doen. Een titel en subtitel bedenken, een structuur maken, enkele verhalen verzamelen, een kladversie schrijven van hoofdstuk één….

“How do you eat an elephant? By cutting it in pieces.”

Dit geldt voor een boek, maar ook voor alle andere uitdagingen in het leven. Als we iets niet doen, is dat meestal omdat het te groot is. Dus beginnen we er niet aan. Herkenbaar?

Hetzelfde geldt voor datgene waar mijn boek over gaat : “Onzichtbare Littekens”. 

“Onzichtbare littekens” is de term die ik gebruik voor het gevolg van alle mogelijke psychische kwetsuren die mensen als kind hebben opgelopen en die figuurlijke littekens hebben achtergelaten. Dit gaat over de impact van wat jou als kind is overkomen. De impact van de negatieve dingen die er gebeurd zijn en de positieve dingen die er niet of te weinig waren.

Ik schrijf dit boek voor die mensen die een knagend gevoel hebben dat er iets misloopt of iets ontbreekt in hun leven. Ik help hen om helderheid te krijgen over hoe dit gevoel samenhangt met hun jeugdtrauma’s. Ik leer hen wat ze eraan kunnen doen, zodat ze stilaan hun weg vinden naar het leven waar ze diep vanbinnen echt naar verlangen. 

Mensen beginnen er vaak niet aan, omdat de berg te hoog lijkt. Eén van de principes die ik aan cliënten meegeef, is dat je tijd nodig hebt om door dit proces te gaan. Een berg beklim je ook stap voor stap. Maak de stapjes klein genoeg. Babysteps. 

Grappig hoe ik dat zo goed kan uitleggen aan anderen en het zelf soms – vaak – vergeet.

Het is nu wel OK dat mijn boek niet af zal zijn binnen de 30 dagen. Dat blijkt toch niet haalbaar. Het goede nieuws is dat ik nu eindelijk aan het schrijven ben. 

En intussen heb ik alvast een e-boek geschreven. 

En jij, welk groot plan heb jij? Hoe kan je de eerste stap klein genoeg maken om eraan te beginnen? Wat wordt jouw eerste stapje? 

Warme groeten, 

Tessa

PS - Als je aan de slag wil met je Onzichtbare Littekens en je vraagt je af of ik je kan helpen, aarzel dan niet om een vrijblijvend kennismakingsgesprek in te plannen. Klik hier om een gratis kennismakingsgesprek te plannen.

PS - Wil je mij een plezier doen? Als je iemand kent die misschien ook geïnteresseerd is in informatie over Onzichtbare Littekens, stuur dan de link naar deze blog naar haar/hem door. Alvast bedankt!
Heb je zélf deze blog van iemand doorgekregen en wil je verder op de hoogte blijven via email? Klik dan op deze link om je in te schrijven.